Σήμερα τα βλέφαρα αρνούνται πεισματικά να ανοίξουν. Προτιμούν μέσα τους να σφραγίσουν το δάκρυ. Να μην κυλήσει άλλο πια, να μην μουσκέψει το μαξιλάρι, να συγκρατήσει το μυαλό, να μην θυμάται.
Φτάσαμε τα 49. Σαράντα εννέα ολόκληρα χρόνια και αν ακούσεις σήμερα να μιλά κανείς για εισβολή το αίμα σου παγώνει όπως πρώτα. Ποιος θυμάται; Ποιος γνωρίζει; Μόνο εμείς που τα είδαμε όλα μπροστά μας. Εμείς τα παιδιά της προσφυγιάς, τα ορφανά, τα πονεμένα, τα κακοποιημένα που αντικρίσαμε το κοφτερό μαχαίρι, να ξεσκίζει την μάνα Κύπρο, από πάνω ως κάτω και να τραβά γραμμή. Κόκκινη να την ελέγανε, όχι πράσινη και να άφηναν εμάς να την βάψουμε, με το δάκρυ μας που ακόμα στάζει αίμα.
Όταν ξημέρωσε εκείνη η μέρα ο ουρανός ήταν πολύ σκοτεινός. Μαύρα πουλιά μηνούσανε την καταστροφή, είχαν ήδη ξεκινήσει τον θρήνο και μετά… Μετά τα σιδερένια τα πουλιά σκόρπισαν την φρίκη. Είπαν πως η επέμβαση ήταν ειρηνική. Ειρηνικά μας σκότωσαν, μας βίασαν, μας αιχμαλώτισαν, μας εκτέλεσαν. Κι ακόμη πιο ειρηνικά κατάφεραν να πείσουν τους πολιτισμένους Ευρωπαίους πως όλοι είμαστε αδέρφια. Εκείνες οι ημέρες που ακολούθησαν ήταν φοβερές. Γινόταν πόλεμος! Κι από όπου περνούσαν οι στρατιώτες σκορπούσαν τον θάνατο, αφού πρώτα βασάνιζαν και εξευτέλιζαν την ψυχή και το σώμα του Ελληνοκυπριακού λαού. Και η ευφυΐα των Τούρκων στα εγκλήματα αυτά ήταν ακόμη πιο απεχθής και αποτρόπαια από κάθε άλλη φορά.
Και πέρασαν τα χρόνια αλλά εμείς δεν ξεχνούμε. Είμαστε υπό κατοχή. Ένα λυσσασμένο θηρίο επιδεικνύει καθημερινά την απειλητική του διάθεση. Το ίδιο θηρίο που παραβιάζει το Αιγαίο, συγκαλύπτει εγκλήματα του παρελθόντος και σε κάθε ευκαιρία προσπαθεί να βεβηλώσει την μνήμη των αθάνατων νεκρών μας. Δεν αντέχουμε άλλο να ξυπνούμε και να θωρούμε την τουρκική σημαία στον Πενταδάκτυλο μας. Δεν πιστεύουμε σε καμία ομοσπονδία, το μόνο που ποθούμε είναι η Απελευθέρωση και η Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα. Εμείς κάνουμε αγώνα! Αγώνα ενάντια στη λήθη. Δεν θα αφήσουμε εκείνους που τότε δεν ήθελαν Ένωση και τώρα μεθοδεύουν τουρκοποίηση να μας παγιδέψουν με τα γλυκόλογα της παγκόσμιας ειρήνης.
Το ψευδοκράτος είναι η μισή μας πατρίδα και εμείς ως ΝΕΟΛΑΙΑ ΝΙΚΗΣ δεν θα επιτρέψουμε να μείνει ο Φάκελος του Κυπριακού καταχωνιασμένος σε ένα σκουριασμένο και μελανό ντουλάπι της ιστορίας. Μπορεί ο κάθε δικαιωματιστής να εθελοτυφλεί και να προωθεί δικές του «λύσεις», εμείς όμως δεν βλέπουμε άλλη λύση από το να αποσυρθεί ο τουρκικός κατοχικός στρατός από την Κύπρο μας και να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι για τις παράνομες και εγκληματικές πράξεις τους.
Η Κύπρος δεν είναι απλά ελληνική… είναι Ελλάδα!