Εάν το ελληνικό έθνος μεγαλούργησε και αποτέλεσε τον φωτεινό οδοδείκτη της ανθρωπότητας, αυτό το πέτυχε διότι στηρίχθηκε στις αξίες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Τα αρχαιοελληνικά «Ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν» και «Μολών λαβέ», συνδυάστηκαν με τα ρωμαίικα  «Ἐν τούτῳ νίκα» και «Τή ὑπερμάχῳ στρατηγῷ», και γέννησαν το «Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί γιά τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία» του ενδόξου ΄21. Αυτή είναι η παράδοσή μας. Αυτά που μας παραδόθηκαν από τους προγόνους μας, τα οποία και εμείς με τη σειρά μας θα κληθούμε να παραδώσουμε στους επιγόνους μας ανόθευτα.

Για να γίνει όμως, κάποιος μέτοχος της παράδοσης πρέπει να διαθέτει ένα μεγάλο προσόν. Να ξέρει να σκύβει ταπεινά το κεφάλι και να ακούει με προσοχή όλους, χωρίς να απορρίπτει προκαταβολικά κανέναν. Μόνο με αυτό το φρόνημα της καλοπροαίρετης μαθητείας μπορεί κάποιος να αφουγκραστεί στο διάβα των αιώνων τον αντίλαλο που ηχεί η παράδοση.

Η σημερινή κοινωνία όμως, χαρακτηρίζεται από μια εκ των προτέρων άρνηση της παράδοσης. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα εξευγενισμένα ήθη, όπως τα εξέθρεψε το ελληνικό πνεύμα και τα ανέπτυξε ο χριστιανισμός, αυτά που προάγουν κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, εκπίπτουν και εξοντώνονται καθημερινά, στο βωμό του σκοταδισμού. Αλλοιωμένες και απαλλοτριωμένες συνειδήσεις συντάσσονται με την απαξίωση και τη σήψη της ζωής, όπως τους επιτάσσει η δυστοπική κοινωνία που ζούμε.

Οι νέοι, καλούμαστε σήμερα, να δείξουμε το ζήλο και το φρόνημα των ηρώων προγόνων μας, ζώντας ριζωμένοι στην παράδοσή μας και μένοντας θαρραλέοι απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης και αποϊεροποίησης των πάντων. Ας μετατρέψουμε την φαινομενική και όντως πραγματική απειλή, σε ευκαιρία μεταλαμπάδευσης της παράδοσής μας και της πολιτιστικής αφύπνισης όλου του κόσμου.

Η παράδοση εξάλλου, είναι ένα μέγεθος που ξέρει να μένει σταθερό και διαρκώς ανανεούμενο. Έτσι οφείλουμε να ζούμε μέσα στην παράδοσή μας, αλλά να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε όποια προσαρμογή, πρόσληψη και ανανοηματοδότηση χρειάζεται. Σκοπός μας είναι να αγκαλιάζουμε με την παράδοσή μας όλους τους ανθρώπους και να τους δίνουμε νόημα, όραμα και αποστολή. Δεν στεκόμαστε απέναντί τους σαν εγκλωβισμένοι παραδοσιόπληκτοι, χωρίς μια πρόταση για το σήμερα και για το μέλλον, αλλά αφομοιώνοντας τα στοιχεία του παρελθόντος δημιουργικά τα εφαρμόζουμε στο σήμερα.

Να είμαστε Ρωμιοί, πρόσχαροι, αρχοντικοί, που ξέρουν να χαμογελάνε ακόμα και στις δυσκολότερες συγκυρίες και να μην το βάζουν κάτω. Να ζούμε ζωντανά μέσα στην παράδοση, και το παρόν αλλά και το μέλλον. Έτσι το βιωματικό μας παράδειγμα θα δείχνει σε όλους ότι είμαστε φορείς μιας ζωντανής παράδοσης και όχι μιας παράδοσης για τα Μουσεία.

Να φτιάχνουμε Αγια-Σοφιά και Παρθενώνα,

να «χτίζουμε» ως αθάνατοι κι ας είμαστε θνητοί,

γιατί έχουμε την πεποίθηση και τη γνώση ότι έχουμε πλαστεί για την αθανασία.

Νεολαία ΝΙΚΗΣ