Το τέρας που έφτιαξε ο προοδευτισμός τρώει τα δικά του παιδιά

Η σάτιρα δεν είναι προνόμιο των «ηθικά σωστών». Είναι το πεδίο όπου δοκιμάζουμε όρια, ανατρέπουμε ρόλους και ξεγυμνώνουμε την εξουσία. Όταν γίνεται εργαλείο αλαζονείας από σύγχρονες “ελίτ” και περιορίζεται στο αφήγημα των προνομιούχων, χάνει το νόημά της. Ο δικαιωματισμός που υποστηρίζει ο Ρούπος αναγνωρίζει δικαιώματα μόνο στον ίδιο.
Ο Ρούπος επικρότησε την κουλτούρα ακύρωσης στην πιο ακραία της μορφή ακόμα και όταν έφτασε στον θάνατο του “ιδεολογικού αντιπάλου”. Τώρα που χτύπησε τη δική του πόρτα, φωνάζει για ελευθερία λόγου. Θυματοποιήθηκε από την ίδια μηχανή που τόσο καιρό υπηρετούσε.
Αν ο σεβασμός σου για τη σημαία εξαντλείται στα σύνορα άλλων χωρών, τότε φίλε μου δεν είναι σεβασμός. Είναι απλά κόμπλεξ. Όταν περιγράφεις την γενοκτονία των προγόνων μας τόσο χυδαία, τότε κάτι μέσα σου πάει πολύ λάθος. Και ξέρεις τι είναι το πιο αποκαλυπτικό; Να πληρώνεσαι από εταιρεία που διαφημίζει “ελληνικό χαρακτήρα” και ταυτόχρονα να χλευάζεις τη σημαία της χώρας σου. Αυτό δεν είναι σάτιρα. Είναι παντελής έλλειψη αξιοπρέπειας.
Και όπως είπε κάποιος, η ελευθερία του λόγου δεν σημαίνει «λέω ό,τι θέλω χωρίς συνέπειες». Σημαίνει ακριβώς το αντίθετο: αναλαμβάνεις την ευθύνη για όσα λες.
Η «πολιτισμική ηγεμονία» σας χρειάζεται επιτέλους αντεπίθεση.
Κι αυτή ήρθε από όσους αγανακτήσαμε με την υποκρισία και τη χαιρεκακία του.
Θα είμαστε στην πρώτη γραμμή.
Το τέρας που έφτιαξε ο προοδευτισμός για να φάει τους «άλλους»… τώρα τρώει τα δικά του παιδιά.